تعيين مهريه براي بيشتر زنان و دختران حكم مساله‌اي اعتباري دارد كه به واسطه مهريه صاحب پشتوانه‌اي مي‌شوند كه در مواقع بروز بحران از آنها حمايت مي‌كند
البته برخي زنان نيز بدون در نظر گرفتن چنين معيارهايي با مهريه‌هاي اندكي مانند 5 سكه، 14سكه، 1 سكه و... به عقد همسر خود در مي‌آيند.
شايد اين تصور پيش بيايد كه همسران چنين زناني مي‌توانند با كوچك‌ترين اختلاف با پرداخت مهريه‌اي كه حكم پول خرد مردان را دارد، همسر خود را طلاق دهند.
قانون در چنين مواردي مساله نحله را پيش بيني كرده است. نحله پولي است كه دادگاه در زماني كه مرد قصد تقاضاي طلاق همسرش را داشته باشد، تعيين مي‌كند و مرد براي طلاق دادن همسر خود بايد آن را به همسر خود بپردازد. تعيين اين پول هم به عوامل مختلفي بستگي دارد كه از جمله آنها مي‌توان به شان خانوادگي زن، ميزان تحصيلات او، مدت زمان زندگي مشترك، شغل همسر و... اشاره كرد.
فلسفه چنين مساله‌اي هم اين است كه زن به دليل صداقت در پذيرش مهريه‌اي اندك، هنگام طلاق ضرر نكند و بتواند پشتوانه‌اي براي آينده خود داشته باشد.
البته قانون براي زناني كه پس از سال‌هاي طولاني زندگي از سوي همسران خود طلاق داده مي‌شوند، پيش‌بيني بحث اجرت‌المثل را هم كرده است. اجرت‌المثل پولي است كه به ازاي سال‌هاي زندگي مشترك زن و بابت كارهايي كه او در خانه همسر كرده (اعم از كارهاي خانه، بزرگ كردن بچه‌ها، شير دادن بچه‌ها و...) به وي پرداخت مي‌كند البته پرداخت اين پول در شرايطي محقق مي‌شود كه زن در دادگاه به اين مساله اشاره نكند كه بابت انجام چنين كارهايي توقع پول داشته است.
اجرت‌المثل هم تنها بابت زندگي مشترك تعلق مي‌گيرد و اگر در زمان عقد طلاق رخ دهد، به زن اجرت‌المثل نمي‌رسد. كوتاه بودن مدت زمان زندگي مشترك هم از مواردي است كه سبب مي‌شود رقم اجرت‌المثل چندان چشمگير نباشد و در چنين مواقعي است كه بحث نحله مطرح مي‌شود. براي نحله هم زن بايد درخواست خود را به دادگاه ارائه و از دادگاه تقاضاي تعيين نحله را مطرح كند.